Litania o pokorę

Jezu cichy i pokornego serca, wysłuchaj mnie!

Od pragnienia szczęścia, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia spokoju, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia ułatwień, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia wypowiedzenia się, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia, aby mnie kochano, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia, aby mnie chwalono, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia, aby mnie rozumiano, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia, aby mnie poszukiwano, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia, aby mnie nad drugich przenoszono, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia, aby mnie oszczędzano, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia, aby mojej rady zasięgano, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia, aby się z moim zdaniem liczono, wybaw mnie, Jezu!
Od pragnienia, aby wszystko we mnie za dobre uważano, wybaw mnie, Jezu!
Od obawy przed niepowodzeniem, Od obawy przed krytyką, wybaw mnie, Jezu!
Od obawy przed trudnościami, wybaw mnie, Jezu!
Od obawy przed upokorzeniami, wybaw mnie, Jezu!
Od obawy przed poniżeniem, wybaw mnie, Jezu!
Od obawy przed zapomnieniem, wybaw mnie, Jezu!
Od obawy przed niesprawiedliwością, wybaw mnie, Jezu!
Od obawy przed posądzeniem, wybaw mnie, Jezu!
Od obawy przed szyderstwem, wybaw mnie, Jezu!
Od obawy przed wzgardą, wybaw mnie, Jezu!


Aby drugich bardziej kochano niż mnie, Naucz mnie pragnąć mój Jezu
Aby drudzy zyskiwali, a ja żebym coraz bardziej traciła na znaczeniu u ludzi,
Naucz mnie pragnąć mój Jezu
Aby drugich powołując, mnie zawsze usuwano, Naucz mnie pragnąć mój Jezu
Aby drugich chwalono, a o mnie zapominano, Naucz mnie pragnąć mój Jezu
Aby drudzy byli świętsi ode mnie, bylebym ja była taka, jaką za łaską Bożą być mogę,
Naucz mnie pragnąć mój Jezu


O Jezu cichy i Serca pokornego, uczyń serce moje według Serca Twego!

Krucjata Wyzwolenia Człowieka - dobra wola czy obowiązek

Zredagowane na podstawie „Krucjata Wyzwolenia Człowieka” - Podręcznik, wyd. 2004, chyba, że zaznaczone

Jan Paweł II do Polaków „proszę, abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu, co może umniejszać jego wkład do wspólnego skarbca ludzkości, narodów chrześcijańskich, Chrystusowego Kościoła.”

Słowa te stały się natchnieniem do podjęcia akcji na rzecz ratowania narodu od alkoholizmu oraz innych zagrożeń.

Jedyny i niepowtarzalny autorytet naszego Papieża – Polaka mógłby zmobilizować ludzi zdrowych do walki z zagrożeniem nałogami – do odnowy moralnej społeczeństwa.

Już od początków ruchu pielęgnowano zwłaszcza ideę całkowitej abstynencji od alkoholu i od tytoniu, wychowując w tym duchu młodzież, od której wymagano, podobnie jak kiedyś w harcerstwie, przyrzeczeń abstynencji.

Ruch Światło – Życie chce w całości włączyć się do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, to znaczy, że każdy członek Ruchu czułby się również członkiem Krucjaty, wyrażając to przynajmniej złożeniem deklaracji abstynenckiej.

Zadanie, które chwila obecna stawia przed nami, to nie tyle zwalczanie alkoholizmu i innych podobnych zjawisk, ile realne i rzeczywiste zwalczenie tych klęsk. Inaczej będzie stale niszczone życie milionów osób, zaś miliony dzieci będą cierpieć z tego powodu.

Jan Paweł II dodaje nam odwagi: „jeden zwrot ducha, jeden kierunek umysłu, woli i serca: ad Christum Redemptorem hominis, Ad Christum Redemptorem mundi. Ku Niemu kierujemy nasze spojrzenie powtarzając wyznanie św. Piotra: „Panie do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”, bo tylko w Nim, Synu Bożym, jest nasze zbawienie.”

Jan Paweł II o wyzwoleniu: „Wyzwolenie jest rzeczywistością wiary wpisaną głęboko w wybawicielską misję Chrystusa, w Jego dzieło, w Jego nauczanie. Chciałbym dodać, że my, Polacy, mamy swoją własną teologię wyzwolenia, jest ona bardzo głęboko wpisana w dzieje naszej Ojczyzny. Wiemy, że Chrystus w najgorszych okresach tych dziejów był dla nas natchnieniem i źródłem, ażeby nie rezygnować z wolności człowieka i wolności Narodu.”

*Ks. Blachnicki dzięki Krucjacie Wstrzemięźliwości (zamkniętej przez komunistów w 1960 roku) odkrył, że problem alkoholizmu może być rozwiązany tylko przez wychowanie nowego człowieka. Taki proces wychowawczy mógł się dokonać tylko w środowisku ludzi zdrowych, poświęcających się ratowaniu braci uzależnionych. Powstały wówczas pierwsze zręby jego nauczania społecznego, w którym centralną rolę odgrywało pojęcie nowego człowieka. Myśl tę rozwijał przez całe życie. Jej syntezą i ukoronowaniem stała się później koncepcja polskiej teologii wyzwolenia „Prawda – Krzyż – Wyzwolenie”.

Wszelka działalność na rzecz wyzwolenia człowieka, narodu czy w ogóle ludzkości należy widzieć jako kontynuację zbawczej misji Chrystusa.
Zbawienie jako kontynuowanie misji Chrystusa musi być pojmowane jako wprowadzanie do nowego życia w wolności synów Bożych.

**Wolność to możliwość, umiejętność podejmowania decyzji o swoim życiu. Jeśli ktoś jest w stanie podejmować niezależne decyzje, będzie wybierał zawsze dobro swoje i dobro swojego otoczenia (inaczej postępowałby przeciwko sobie, szkodząc sobie i swoim braciom – środowisku, w którym żyje – bez sensu...). Tymczasem jedynie Chrystus jest dobry. Tylko wybierając Jego, otrzymamy prawdziwe szczęście, da nam prawdzie dobro. Tylko to jest prawdą, tylko On jest prawdą, On jest prawdziwym szczęściem.

**Dlatego człowiek wolny wybierze zawsze Jezusa. Będzie się chciał tą wolnością dzielić z innymi, bo będzie w pełni szczęśliwy. Będzie chciał wyzwalać innych ludzi z ich niewoli, żeby inni też byli w pełni szczęśliwi.
**Dlatego człowiek wolny (który pragnie być wolny) dołączy do dzieła Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, by dzielić się swoją wolnością i dawać wolność innym, by wszyscy byli w stanie powierzyć swe życie Chrystusowi, byśmy wszyscy byli przez Niego doprowadzeni do życia wiecznego.

Należy odrzucić pseudowyzwolenie, jakie przynosi alkohol przez swoje działanie „odhamowujące”, stwarzające złudzenie wolności rozumianej jako nieskrępowanie. Należy mówić o „za-mroczeniu” alkoholowym, prowadzącym przez utratę świadomości do zaniku wolności.

Odkupienie przynosi nam nie tylko wyzwolenie od ciemności błędu i od lęku, ale przede wszystkim od egoizmu, od egocentrycznej miłości, która stanowi najgłębsze źródło wszelkiej niewoli.

Odkrycie prawdy, że przez bezinteresowny dar z siebie człowiek staje się prawdziwie wolny, ukazuje nam drogę do wolności, której nikt nam nie może odebrać i która jest zawsze, w każdej sytuacji, dla nas dostępna i otwarta. Jest to droga Krzyża Chrystusowego.

***„Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je. Bo cóż za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić?”
***Mk 8, 34b – 36

Z naukowo pewnej przesłanki, że zachowanie całkowitej abstynencji jest jedynym środkiem ratunku dla nałogowych alkoholików, wynika postulat dobrowolnej abstynencji tych, którzy chcą podać rękę braciom dotkniętym nieszczęściem alkoholizmu.

Abstynencja godzi przy tym skutecznie w panujący u nas powszechnie terror alkoholowy, w towarzyski przymus picia, mający swoje źródło w ogólnej psychozie alkoholowej. Abstynencja jest więc sama w sobie zwycięstwem odniesionym w walce z alkoholizmem, jest czynem odwagi i wolności oraz czynem wyzwalającym.

KWC chce skupić ludzi zdecydowanych i odważnych, nastawionych na walkę ze społecznym zagrożeniem alkoholizmu i dlatego skupia tylko całkowitych abstynentów. Człowiek pijący umiarkowanie lub wyrzekający się częściowo alkoholu rozwiązuje bowiem dla siebie ten problem zgodnie z wymaganiami etyki i kultury, ale nie wnosi pozytywnego wkładu do walki z klęską społeczną.

Członkowie Ruchu Światło – Życie stają się kandydatami KWC z chwilą włączenia się do wspólnot deuterokatechumenalnych po oazie I stopnia, a członkami przez złożenie zobowiązań abstynenckich po oazie II stopnia.